İnsanları farklı kılan yanlarıydı ahlâkı
Bu mesnette yoktu kötü, olmazdı ziyan
Halen bitmeyen serzenişler, ahu figânlar
Nerededir bize onurlu duruşu veren

Giderek artıyor beşerin omurgasında bir ağrı
Ne teşhis konulabiliyor, ne de var bir ilâcı
Tutturmuş bir aman türküsü kendince millet
Bu yüzden çekilmektedir eminin bunca zillet

Olur mu kanla gelen demokrasi, bu sadece kini doğurur
Yoksul kimin hesabındaki, varlık zengini doyurur
Bulamazlar günlerce kırıntısını ekmeğin kimi
Öte yandan sütle duş alıyor hadsizlerden birileri.

Terazisi mi bozuldu arşın, onu tutan el mi yalan
Güçlünün adeleti ki zulüm, güçsüzlere olur ölüm
Adaleti güçlü olsa, kucaklardı insanlığı
Hicap duyulmazdı elbet, alınırdı haklar inan.

Çiçek mi açıyor sanırız, üzgünüm yanılgıdayız
Basılmıştır tetiklere, bak insanlık nerelerde
Cümle âlem çokça derin kabustayız,kabustayız
Yok oluyor bir yanımız, ötekiyse zaferlerde...

Saygı duyulur güzele, öykünülür iyilere
Hayat bir anlam kazanır, onu tutan gönüllerde
Ne denli olsa da farklar, hepsi insan, hepsi canlar
Özlem duyulur derinden, saygı,selâm sevenlere.

Başka bir dünya yok, gidemeyiz ötelere
Sevgi büyük bir denizdir, sığmalıyız biz içine
Hoşgörüler yeterliydi, kaoslar tükenmeliydi
Belki duyulmazdı acılar, barış keşke bir gelseydi.

Varlık, bilene en dolu, heyecanlı bir kavramdır
Genişler hep paylaşmayla, o yüzlerde tebessümdür
Sözüm ona varlık olan, satılmaz çarşı pazarda
Ne paradır, ne de maldır, varlık ruhta saklanandır.

Ne de anlaşılmaz oldu insanlar, bu nasıl bir önyargı
Daha anlatmadan verdiler hükmü, kestiler cezamızı
Dinlemek denilene ne oldu, nedir bu hezeyanlar
Konuşmadan olur mu hiç, kurulmazki diyaloglar.

Güzel giyinsen bir başka, giyinmesen başka türlü
Sanki beni yansıtacak elbisemdeki şu ütü
Oysa ne elbiseler vardı, içindeki insan mıdır?
Öyle insanlar da var ki, dışındaki giysi midir?
Ben bıraktım dışta olanı, şekil ve renk heva, heves
Özü gerek asıl özü, onda saklı neler midir
İnsan ne güzeldir aslında, doğru bakmak gereklidir
Sevgiyle beslenen şu aşk, gönülden gönüle geçendir
Asıl aşk ne günlük, yıllık, ömür boyu bir nefestir.

Diyeceğim şudur asıl, insan sevgiye aşıktır
Sevgilerden doğan güzellik, beşere de rahatlıktır
Paylaşmak öğretilmeli asıl, sahiplenmek değil elbet
Kim giderken götürmüşki, cebinde bir tek ganimet
O zaman şu dünyanın, suçlusu bellidir belli
Hırs ve kinle beslenenler, beşerin de olur katili
Öğretilmeli inatla sevgi,paylaşmak bu ilâç
Yoksa kapanmaz yaralar, milletler olur hep muhtaç...