pazartesi

kimin aklına gelir
sessiz senelerin bu kadar yalnızlık bırakacağını
dünün uzaklığını umursamıyorum artık
yarını yaşamalıyım ama endişeliyim bir o kadar da
belki de hala aynı yerdeyim

mısralarımda yırtık, dağınık karalamalar
şimdi anlıyorum
herkesin seni neden sevdiğini
aydınlık uğradığında sefana, öbürleri hep çirkin
hep ayyaş, hep çıplak
demek istediğim, akşam olmuyor bir türlü
kısacık da olsa, gerçeğimde yaban gözlerin
yayıyorum tüm zamanıma
isteklice üşüyorum o dar sokağında

beğenilerimse hep sanaydı
adını sonradan öğrendim
başucuna düşürebilirsem bakışlarımı
kendimi hatırlatacak olurum o zaman
en kısa bildiğim yaz(ı)da
uzun yaşarım sevinçlerimi
dünya bildiğim tutsaklığını kıskanırım
…..

demek isterim ki bana yer var mı?
pazartesiyle başlayan günlerinde

Vildan Poyraz Coşkun
23.08.2014