İş Bu Hal

bazı sözler acıdır
acı doğarlar
kısmen de olsa
d/okunanlara takılmıyorum artık
bir tek özgür ruhumu takıyorum
bir mavi kuşun kanadına

ertelenen yolculuklarım var
göğe tırmanan sarmaşıklara sarılıyorum
peşimden gelen bir sürü şeyle birlikte

akşamın en kuytusunda
tütsü buharında dağılıyor öfkem
elimde kalan, hatırladığım
sadece içimdeki can evim
ve kırmızı saçlı bir çocuk

aşk kalkmış
rüzgarın böldüğü şiirime sığınma talebinde
başı bozuk oysa şehir
gereksiz bir sürü telaş
bir nevi kronik baş ağrısı cinsinden

oyun kurucuların uğrak yeri gülhane iken
oturdum kaldım bir süre
buzdan yontulmuş bir sığınakta
bilmem kaç gece

üşürken ısıtan var
uzakta da olsa sokak lambaları gibi
ne zaman unutsam kendimi
ayışığı dolu gülüşler bırakıyor yâr
eski zamanlardan yanıma
ulaşmak istiyor belli ki
oysa kendine açılsa gönül kapısı yeter

içimde şımarık bir sevinç
terki diyarım öylece
her şey’im hiç olmadığım kadar
var mı ki artık her şeyim?
bir ihtimal dahilinde henüz

çatı katı cadı kazanı
ceviz sandığında unutulmuş
bir masal doğuyor kalbime

Vildan Poyraz Coşkun
31.08.2018