Herkes gibi sen de git; kaderimden bilirim,
Hayat yükü eziyor sırtıma çöke, çöke.
Ne yolunu beklerim, ne de çıkıp gelirim,
Tenhalarda gezerim, gözyaşı döke, döke.

Hep yokuşa vuruyor şu hayatın yolları,
Zamansız esen rüzgâr kırdı bütün dalları,
Açmış beni bekliyor şu toprağın kolları,
Yıllardır yürüyorum bu derdi çeke, çeke.

Yoracak biliyorum hayatın yokuşları,
Yazın tam ortasında gördüm karakışları,
Asla unutamadım inciten bakışları,
Atmak istedim seni, göğsümden söke, söke.

Keşke uçabilseydim; kar, fırtına, boranda,
Öyle muzdaribim ki bana tuzak kuranda,
Merhamet dilenmedim şu kalbimi kıranda,
Yerle yeksan olmuşum, boynumu büke, büke.

Fazla yol alamadım karanlıkta, dumanda,
Fırtınaya tutuldum, sığındığım limanda,
Benliğimi yitirdim, kaldı geçmiş zamanda,
Kötülüğü topladım; iyilik eke, eke.

Diyemedim yüzüne, lakin onu özledim,
Kimseye söylemeden gizli, gizli izledim,
Acımı yansıtmadım, hep sinemde gizledim,
Kalbimde iz bıraktı, bir görsen; leke, leke.



Sabri Koca