Yorgunluktan arda kalan
Kopuk kopuk serüvenler,
Ve kimliğini sorgulayamadığımız ağrılar.
Ağrılar ki;
Yenilmişlik sunağı.

Çile dolduruyoruz tüm boş boğazlıklara.
Bölünmelerle buluyoruz kendimizi
Ve öksüzlük kalıyor elimizde.
Sayısız parçalanmışlığın durağı,
Belirsiz rüzgâr yolculukları.
Doğuşla başlamış
Toplanmalar ve toplamalar…
İyiyim ben.
Nasıl bırakmışsan öyle.

Aşkın sihrini yutkunuyorum öylesine..
Uzak bir noktasından tutup.
Çerez gülüşler kurutuyorum,
Bilgin sarılmalarla.
Sarınıp hava durumunu,
Çığlığı boğuk kuşlar düşürüyorum seyir defterime.
Yine de yüzüme vuruyor yalnızlığımı
Biriken kar taneleri.
Soyunduğum ilişkilerin engereği yakalıyor.
Çekiyor cenderesine ansızın.
Sussam..
Şizofren tepkilerimle örtüşeceğim.
Sahipsiz kalacak kimliğimin pimi çekilmişliği.
Örtmeler,örtüşmeler..

İyiyim.
Bildiğin gibi sar zamanı.
Utangaç sokulmalarım
Zoraki şairliğim..
İyiyim.
Bıraktığın gibi çıplak.
10.02.2003
Devrim Ser ÇİNDEMİR