Ya dualarımız eksikti biraz
Ya da çok fazla iyiydi bu dünya için.
Daha ömrün ortasında derken ayrıldı aramızdan
Gönül alan gülüş.
Son ana kadar vazgeçmedi kendinden
Siz de vazgeçmeyin demişti,
Söz aldı “sonuna kadar ama” diyerek..
Ah ..Cemilem…
Yenilsen de görmedik mi nasıl savaştığını,
Duymadık mı dişlerini sıktığın acılarını.
Yaşamla arana giren kanserin yüzüne tükürdüğünü
Bilmedik mi her gülüşünde.
Daha erken
On yılda bir gelen ölüm diken.
Çok körpe yürekler var ardın sıra yığılan
Bebeği gibi sarılır kardeşlerin ayacıklarına,
Anan bir kundak sarar fesleğen kokulu
Yeğenlerin bilmiyorlar yas etmeyi uyan.
Uyan da serp yine gönül alan gülüşünü
Bak Ak Dağ’ın karı eteklerine inmiş
Buz gibi tutar ,Erol abin içini.
Handan yutar ağrılarını.
Ben yine “yollar yormasın seni” türküsünü söylerim
Uyan uyan saçları beyazladı Evrimin,
Eniştelerin boğuk boğuk konuşur
Arkadaşların tükettiler gözyaşlarını
Uyan,uyan da,
Biraz daha kal bizimle..
Devrim Ser ÇİNDEMİR