2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1596
Okunma
Her ölüm eksilterek gidiyor nefesimizi
Çığlık çığlığa düşüyor kuş sürüleri
Dönülmez gurbetin ağırlığınca susmalar
Ve toprağa sunmak güzelliğini bakışın
Kayalar gibi üstümüze yığılıyor gökyüzü
Her ölüm arttırarak gidiyor yükümüzü
Yankılanıyor helal etmenin vefasınca ağıtlar
Ve içimize bırakıyoruz mezarların tazeliğini.
Oysa sadece ölümdü adil olan
Her canlının yaşayacağını bilerek katlanılan
Şimdi taze bedenler yıkanıyor fesleğenli sularda
Ve düşlerimizin sıcaklığına sarılıyoruz anılarda.
Her ölüm yüklenerek gidiyor gençliğimizi
Toprakça yaslanıp dinginleşiyor delikanlılık.
Kemirildikçe dört yandan,inceliyor yaşam çizgimiz
Neyse ki hayat ölümleri taşıyacak kadar güçlü
Yoksa nasıl büyüyebilir ceninler,
Bunca yük yuvarlanırken her solukta.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz