Seni sevince ben
Çocukluğuma dönüyorum hemen
Aşk değil bu.
Oyunlarla konuşuyoruz cinsiyet ayrımı unutup.
Paylaşmanın tüm güzelliklerini içiyoruz,
Eve götürme telaşı duymadan.
Daha eğitim sürülmemiş üstümüze
Satmaya çalışmıyoruz hiçbir okunmuşu.
Keşif heyecanıyla atılıyoruz sokaklara
Vız gelip tırıs gidiyor yağmur, çamur.
Dokunuyoruz birbirimize
Anlıyoruz canlı oluşu.

Seni sevince ben
Gençliğime dönüyorum aniden
Aşk değil bu.
Düzeltebiliriz tüm yanlışları
Delikanlılığın mertliğini sarınmışız
İnsan sevgisi topluyor açılımlarımız
Üstüne üstüne yürüyoruz tüm sorunların
Sorguya çekiyoruz ezberlerin yüzünü.
Sorumluluklar sarmaya çalışıyorlar
Korkuyorlar enerjimizden.
Sınavlara vuruyorlar zamanımızı
Soluk soluğa yarıştırıyorlar.
Çoktan seçmeli yapıyorlar gökyüzünü.
Tutmayınca hesapları
Bilinmeyenin potansiyel suçluluğunu
Kap kara çekiyorlar üzerimize.
İvmesini soruşturuyorlar yürüyüşümüzün
Anlamıyor bizi hiçbir sanat.
Birbirimizi izliyoruz
Ve kapılıyoruz bir sözün büyüsüne
Tutunuyoruz yaşama karşı
Anlıyoruz heyecanlı oluşu.

Seni sevince ben
Orta yaşlardayım zaten
Aşk değil bu.
Bitmemiş evcilik oyunu.
Uyum sorununu aşamamışız daha
İş telaşıyla uyanıyoruz sabaha
Satılık olmuş ömrün bölümü
Ertelenmiş özlemler bir yığın küf.
Öğrenmemekte direndiğimiz kuralları
Öğrenmiş gibi yapmalıyız
Tapmalıyız kadere
Ve saklanmalıyız kedere.
Unutturan çocuklar doğurmuşuz acıları.
Kirlenmemiş gibi kendimiz
Korumalıyız onları.
Bazen gösterip gülüşümüzü ellere
Bazen dalarak düşüncelere
Sarılıyoruz birbirimize
Anlıyoruz yanlı oluşu.

Seni sevince ben
Atmışına dayamışım merdiven
Aşk değil bu.
Bir evlendirsek çocukları.
Eskiden biz neydik ya.
Ya şekerimiz yükselirse
Artarsa kollestrolümüz.
Kalmamış enerjinin kırıntıları
Özlem ve korku aşılıyoruz durmadan.
Öksüz kalıyor taleplerimiz
Ne yapsak ayıptır diyorlar bu yaşta
Çekilmez olmuşuz hayatta
Sokuluyoruz birbirimize
Yıkılmamak için
Anlıyoruz sonlu oluşu.

Seni sevince ben…
Can çekiliyor içimden.
Aşkmış bu aşşk..


Devrim Ser ÇİNDEMİR
22.02.2007