Dilinden başka sunak olmadığından,
Geçenler dalgalanır yüreğimde
Ve hüzün kalır başıboş.
İnanmak ya insan yanın
Fısıltının serinliği titretir iliklerini.
Havaya tutunmayı bırakmış
Kuşlar düşer ayaklara
Bulanık sularda
Yüze vurur balıkların
Ve kemirilir durur
Güneşe uzanan bir ağacın gövdesi
Bir yuvalık koruma.
Hiç kimse
Acı verecek kadar girmemeli içine
Ve herkesi sevebilmelisin
İçinden çıkmış kadar.

Direnmek ya insan yanın
Doğrular zaman
Ve düşlere kızıp
Doğrulur insan.
Silkinir tüm bulaşmışlıkları.
Kurtarılacak bir şeyler kalmış olmalı mutlaka.
Sıkı bağlar atmalısın yakınlaşanlara.
Hiçbir bağ
Boğazını sıkacak kadar çekmemeli
Ve herkesi sevebilmelisin
Boğazına kadar.

Düşünmek ya insan yanın
Köşeye sıkışmışlığım
Denklemin bilinmeyen tarafı
Ve problemin verilmeyenleri
İçinde yoğrulacak olanlar.
Çözer insan dediğin
Dayanamaz soruların hıçkırığına.
Kanını kaynak eder.
Kırar dilin kemiğini.
Bir tutam düş olur gerçeğin.
Hiçbir tutama
Atmamalısın beynini
Ve her tutamı
Sevebilmelisin
Beynini koymuşlar kadar.


07. 05. 2004
Devrim Ser ÇİNDEMİR