Kırıp döke, döke ders verir zaman,
İbret almayana ne yapsın hayat.
İnsanın üstünde is ile duman,
Nura dalmayana ne yapsın hayat.

Tebessümle gizler kötü niyeti,
Belki de aldatır bütün heyeti,
Fazlasıyla öder sonra diyeti,
Dürüst olmayana ne yapsın hayat.

Şeytanın atıyla yolculuk eder,
Haramın peşinde koşarak gider,
Kalbinde daima kin, garez güder,
Sevgi dolmayana ne yapsın hayat.

Nifaktan, fitneden medet umana,
Soyguna, talana gözün yumana,
Her yeri vererek toza, dumana,
Huzur bulmayana ne yapsın hayat.

Hakkı bırakıp da nefse uyana,
İyiyle kötüyü aynı sayana,
Anası, babası muhtaçken ona,
Kapı çalmayana ne yapsın hayat.

Yetmeden yolmuşken yeşil başağı,
Hor, hakir görmüşken her dem uşağı,
Günaha batmışken baştan aşağı,
Saç, baş yolmayana ne yapsın hayat.

İnsan bu hayattan bir ders almalı,
Kötülük yapmaktan uzak kalmalı,
Kusursuz nizama hayran olmalı,
Aşkla solmayana ne yapsın hayat.


Sabri Koca