Bir Göz Dokudum

1
düşündükçe içimdeki kuzgun ağrıyor
yıllardır aynı sancı aynı heyula
öfkenin gözü kara sıcaklığı söner
gözlerde yükselen duman kıvrımında

oysa aşkınla törpüledim tarih dönemecini
gökyüzünden kopardığım bir parça ruhla
yamarım düşünceleri geleceğe

üşür kent duvarlarım gitmelerine yakın
ıslak taşın huysuzluğunda ben/lenirim
öteler seyredilir kuzguncuk ötüşlerinde
duyulan ritmimdi asıl kaybolan

2
mevsimler kıpır kıpır oynaşmalarda
kıyılarıma hakim, yıldız sağanağı gök
özgürlük sayılan yeşil bir soluk
üşütüyor deniz mavisi gamzelerimi

fırtına sonrası
haykırıştadır martı
sevişmeyi bırakan dalgaların
hoyratça koynuna sokuldu

sancılı yağmurlar sonrası
gökkuşağı firfiri yağlı boya
ağrıyan her bir yerim hiç’lendi şimdi
sisli bakış sağanağında

bir şiire düşen soylu geçmiş
su birikintisinde gizlidir artık
ve
son düş gezimdi
ay’ı batan

Vildan Poyraz Coşkun
30.05.2012