Babacığım,
Ben yüzünü hiç görmedim
Kundaktayken şehit etmişler seni…
Asker resimlerine bakıyorum
Öpüyorum kokluyorum
Seninle gurur duyuyorum
Gurur duyuyorum babacığım…
Ahhh babacım ahhh
Nasıl özledim bir bilsen seni…
Ellerini öpmek
Yüzüne canlı canlı bakmak,
Milli maçta ayağa kalkmak,
Oğlum demeni,
Hayatta bir kez de olsa gülmeni
Beni güldürmeni…
O kadar çok isterdim ki…
İstediklerim çok şeylerimiydi babacığım
Çok şeyler mi?
Çok gördüler bana…

Babacığım,
Seni şehit edenler insanımıdır?
Kalpleri var mıdır onların?
Ya çocukları?
Düşünmezler mi hiç insanları?
Ocaklarına ateşler düşmez mi?
Düşünmez mi yarınları?
Sevmezler mi Ay_yıldızlı bayrağı?
Ya bu kutsal vatanı?
Sorular soruların için de…
Ateşler yanar içimde…

Babacığım,
Geçen gün babalar günüydü,
Mezarına gelip doyasıya ağladım,
Çarşıdan bir hediye aldım,
Dedeme uzattım…
—Bu nedir dedi?
—Bugün babalar günü dedim
Babamsa şehit…
Ağlamaktan şişen gözlerimdeki yaşları sildi,
Bağrına bastı,
Gözlerinden yaşlar aktı…
—A benim kınalı kuzum
—A benim öksüzüm,
Üzülme ne olur üzülme dedi…
—Nasıl üzülmem
Nasıl babacığım?


Babacığım,
İncinme gözyaşlarıma
Ben şehit oğluyum
Bununla da gururluyum.
Bilirim şehitler ölümsüz
Onlara açılmış cennet kapıları…
İçimdeki gözyaşları hasretinedir,
Seni görememeyedir figanım…
Ben şehit oğluyum
Vatanıma fedadır sonuna kadar kanım…