ayrılığına dolaşılan bahçenin bohem sessizliği
ateşten ve böcekten önceydik
mezuraların ölçemediği boylar var
annem de bazı hep der
suyu kucakladığına uzakları var eder toprak
zaman da taşın rahminden doğar

,

güller ve kuleler polemiği
eş anlamlara çıkan gülümsemeleri makaslayan bahçıvan
var ayrıksı kuşatmaların uzun kolları
bazı uzun oluyor cümle sevilmiyor
okşanmıyor filiz saçlı başı bir umuttan yarının
kestirmeden bir ki dumanlama ihtiyacı
göğüsler kundaklanmış yanan kefenler
o güler şimdi biliyorum kahkahasız
acımtırak bir lanet gıcırdayan dişlerinde
düşer martı düşer simit deniz düşer kızıl dudakların tırnaklarından
anneleri tabutlanmış tüm aflar

,

harfler karalayıp anlatamama ergenliği
hoş bir melodi mavi sınırı falklandın özgürlüğü
garip dehliz insan aklının griliği
nükleer denemeler uzak mercanların renginde
arada sulu yanlarımızı öldürüyoruz
iyi silahşörleriz kendimiz kendimize

.
.
- şimdi