Geldi de çarçabuk geçiyor, bitecek bile
’’Yine aylardan Kasım’’ şarkısı hep dillerde
Çok özleyen kalbim, hasretli aşık başım
Yokluğunu saydım hüzne bulandım
Ağlayamıyorum, var ağlayasım
Tükendi bitti gözlerde yaşım.

Yokluğunun rüzgarı esiyor
Kar yağmadan içimi buz kesiyor
Sensizliğe yüreğim k ü s ü y o r
Feri sönmüş güneşin ısıtmıyor
İliklerim donuyor
Ruhum ise çayır çayır yanıyor
Her yere varıyor da ayaklarım
Sana uzanamıyor kollarım.

Biliyorum sevgili
Ayrılık değil bizimkisi
Mecburiyetten daha ötesi
Adı çaresizlik işte
Bir beden d e ğ i l d e
Bin beden büyük geldi üzerimize.

Başımı yastığa koyduğumda
Aklımdasın ama yoksun yanımda
Dolaşıyorsun damarımda kanımda
Uzağında değilim; Canım canında
Nasibimsin yazılısın alnımda.

Ellerim olsaydı şu anda ellerinde
Gözlerim gözlerinin derinlerinde
Başım da dizlerinin üzerinde
Dayanamıyorum artık gelsene
Yitip gitmeden yokluğunun meçhulünde.

Sonbahar mevsimi hüznün adresi
Çiçeklerde soldu boynunu büktü
Ağaçlar yapraklarını döktü
Kışı bekliyor kapıda aralık
Yoksun ya
Dümyam karanlık
Kalbim hüznün rotasında
Kederin ucunda acının tam ortasında.

Göğüm de uçan kuşlar
Uçun oralara da
Selam söyleyin ona
Gelsin özledim sarılsın bana
Donacak yoksa kanım sevdasıyla ısıtmazsa
Buzdan insan olacağım onsuzluğun ayazında
Anlat ona yerlere düşen sarı kızıl yapraklarla
Yağmur olup düşeceğim özlem kokan toprağına
Gölgesini dahi görsem var sımsıkı sarılasım
Ah KASIM olma hüznüm olma yasım.



29 KASIM 2019
Mlk Tryk