tutsağıyım bu kentin

çaresizliğinin en derininden yazıyorum sana

anlarmısın yine içimdekileri bilmiyorum

ama yazıyorum işte...



önümde gecenin karanlığa inat beyazlıkta bir kağıt

yüreğimde her günki acıya katlarcasına ,

büyüklükte bir sancı.

aklımda her zamanki gibi SEN...



yıldızlarda mı parlamıyor bu gece...?

neden aydınlatmıyor Ay bu gece semayı?

ve neden gece bu kadar sessiz...?



bakma bana öyle...

senden değil ki bu gözyaşlarım.

kaldırımları neden ıslak değil ve,

neden kediler geçmiyor sokaklarından bu kentin.

bütün bu isyan terkedişim için mi...?

bu kenti.



neden...? sanıyorsunuz ki bu pervasızca

haykırışım.

acıyı yüreğimin en derine saplayıp neden gidiyorum

sanki.



bir çift siyah göz için mi bütün bu hicran

yoksa ellerim arasına alamdığım siyah saçların için mi

bu kadar keder.


öyle işte...
ağladım, özledim , vuruldum belkide
ama hep sakladım yüreğmdeki nufusunu
bak sana kalan boş bi hayat bana ise koskoca HİCRAN




ENES CAN