’’ağla be karanfil sende benim gibi yaralısın işte

vurgun yemişsin belli kan akıtıyorsun...’’





gözlerimden düşürüyorum artık yalnızlığını

bak yoksun işte hayallerımde artık..

kan akıtmıyor artık gözlerim

bir karanfil kaldı senden bir de hüzün...

ürkek bakışlarını da özlemiyorum artık

üstelik her adını andığımda titremiyor yüreğim

yazmıyorum artık adını yokluğa...



vermiyorum artık savaşlarımı senin için

baksana adını verdiğim şehir bile alıştı yokluğuna

güller de açabiliyor artık sen olmadan

yıldızlar... yıldızlar...!! bile taşımak istemiyor adını

gece yalnızlığıma ortak duvarlarda da kalmamış hatıraların



her şey..., herkez silmiş be sevgili seni

bi ben ve şu yaralı karanfil mi taşıyoruz hüznünü...?

zaman be sevgili işte bekliyorum ama ne zmana kdar sürer bilmiyorum......

enes can