Bazen kap karadır her yer
bazen isli bir dumanı içine çekmek gibidir nefes almak
her solukta öleceğini bile bile bir umut yaşamaktır
için evlerin bacaları gibi olsa da
her evine uğrayan sobana bir odun daha atmış
hayallerin her alevin harlanışında tükenmiş
kalbin kömürleşmiş olsa da
kapılarını herkese sonuna kadar açmaktır
bir umut yaşamak…
bazen göze sürülen sürmedir kara
bazen gözüne baktığın gözün gözbebeğindedir kara
bazen gecededir kara
bazen entarilerdedir kara
en çokta tel tel saçlara yakışır kara
ama en çokta sevenin gönlünde oluşunca yara
kanar kanar ama kırmızı değildir sızan kanı kara
sevenin yüreği ellerinde gözyaşlarındaysa kara
en çok da yas tutanı acıtır kara
yas bazen tükenenin bazen gidenin
bazen de ölenin arkasından tutulur
en çokta geride kalana zordur karalar bağlayıp oturmak
en çokta sevene zordur aradığını bulamamak
giden bazen bir insan da olmayabilir
giden bir ömürdür mesela ölen hayallerdir
tükenen sensindir mesela benimdir Aşktır…
dedim ya en çokta kara geride kalanları acıtır
belki karalar bağlamak istemiyordur kalan
seviyordur tüm renkleri
beklide oturup bakmak yerine koşmak
beklemek yerine çabalamak istiyordur
ama ya sevecek bir hayat, koşacak yollar..
uğruna çabalayacak hiçbir şey yoksa geride…
bazen geçmiştedir kara
bazen gelecekte bazen şuanda
bazen içimizde…

Cansu Kalçık...