Ruhum Vietnamın kurtuluşuna kendini asker yazdırmış,
Cepheye ceplerimde sadece bakışlarını götüreceğim,
Balıkçıdaki... Öyle kılçıksız.
ve hodbin mekan ne kadar şanslıydı. (ben öyle sanmıştım)
İncir ağacı, incir ağacının yaprağında toz...
Haftasonları daha çok anlıyorum dünyayı,
İşten kovulmuş gibi yürüyorum sokakları,
Kapıcılar ekonomiden pek anlamaz
O yüzden geçim sıkıntısı çekmiyorum.
Sadece Haftasonları hepimiz kanun önünde eşitiz.
Diğer günler seni seviyorum. Sigortalı.
İpek’in ipi tutmadığı günler okulda atlayacak birşey bulamazdım.
Öyle bir zamanda gözlerine denk geldim çokça milli bir müfredatta.
Sonra fabrikada çalışıp pop dinleyen kızların dualarına karıştı sesim,
Kendimi seni severken buldum.
Ruhuma ayet çarpmış gibi cüretkârım bugün.
Laiklik elden gidiyor diye bağırabilirim bir muhallebicide,
Ya da ben layık değilim ki, sana
Denize paralel uzanmazsa rahat etmez mi dağlar,
Orta doğuda ne zaman  ekmek ve gül aynı şiirde geçecek bilmiyorum ama
Şimdi devlet kadar uzağım sana.
Üstelik kalbim olaysız, olay yerinden dağıldı.


Pynst.