Mevsimin ayaz’ında bir düş’ün kundaklanmış fedaisiyim
Satırların mavisine bandığım asi bir ömrün de
Son konakladığı dehlizde saklı öyküm
Her fasıl dibine vurduğum acıların
Her hâsılasında geçit vermeyen engebelerin
Bir tortu’nun izini sürüyorum anlayacağın, azizim.

Öfkemle barışamadım gitti
Zıt kutupların beynamaz gonguna vuran rüzgâr gibiyim
Her zil sesinde körüklenen yüreğim
Her mil çekildiğinde gözlerimde
Ürkünç çok ürkünç bir coğrafya
Sanrılarımın asaletindedir sessizliğim.

Belki de ruhu duymayacak yetim bulutların
Ebediyen gittiğime de inanmayacak
Yosun tutan ellerinde yaralı göğümün teninde
D/okunaklı bir mısra olma derdinde de değilim
Kimliğimin metazori ikliminde
Düşleri kuvöze koyduğum sapı olmayan bilinmezlikle
Aykırılığımı sunduğum bir dünyadan illa ki ayrı düştüğüm
Bir o kadar üşüyen sesimde
Geviş getiren hıçkırıklar
Sözcükleri yaftalayanlara da naziremdir
Yazdığım her şiir benzeri sunumda
Şair olmadığımın da bilincinde huzurundayım.

Fıtratımda ince uçlu bir pergel
Merkeze her sapladığımda kanayan melun dizeler
Sözcük bombardımanına uğradığım her ezan vakti
Sessizliğime sahip çıkan sadece ve sadece Tanrı.
Kabulümdür yenik düşmüşlüğüm
Belki de ömre şerh düşmüşlüğüm her kırık mavide
Asılı bir çan kadar içine kapanan
Beyhude bir beste mırıldandığım
Hazan makamında hüzünle sırdaş gaipten gelen
Mizacımla yerlerde sürüklenen sefil metanetim.

İklim nazarında aykırı bir rüzgârın da bam teline b/astığım
Düş benzeri gerçeklerde somurtan sancılı bir vaveyla
Elbette kök söktürenlere biat
Helalleştiğim tüm dünyayla
Yarına çıkmanın olanaksızlığında
Sızlayan iç sesim
Şiir olmanın t/adında yenilmişliğim bariz
Elbet kuytularda uyuyan metruk bir bilmece
Kapıp koyuverdiğim bunca sevginin de meali
D/okunamadığım hangi yürekse.

Düş perhizine soktum artık ben ömrü
Karanlığın sarkıtlarında içine damlayan her damla
Sadece ve sadece Allah katında geçer not almayı
Dilediğim,
Sevdiğim kadar herkesçe terk edildiğim.