Hoyrat teninde dalına sevdalı hüzün yaprakları
Meşakkatli bir özleme rükû eden
Yanık sesi, gölgesine âşık bir derviş
Hükmeden yüreğine içindeki sair düş
Elbette mevsimin rengine uygun giyinen bir yasla
Kucakladığın kadar mutlusun sevdayı, gizemi.

Sezilerinden kayan üç beş fısıltı
Devrik mizacında cümleten kayıp gezegen misali
Fıtratın hitabı;
Mevsimlik ferinde güz kuşlarından akan yas’a muadil bir
Serzeniş sakıncalı mihrabın eften püften hayalleri
Püskürtüp sadece d/okunaklı bir yürek sesi
Mealinde ne ölüm ne öfke gizli.

Bam teli göğün ve işte
Saklı bir serenat:
Aşkın illa ki kopuk teli
Kırağı çalan iklime sevdalanan hangi şiirse
Sığındığın o şirin tebessüm
Bir vaveyla belki
Hatta öykündüğün,
Süt liman tesellisi
Kıyıya denk düşen köpüklerine denizin
Kavuşulmazlığın da mührünü basıp
İthafını yüklendiğin her rengin
Savruk perçemi.

Öykü dilinde kopuk bir niyaz
Sarnıcı eklemlerinde gezinen
Hicap yüklü bir ikaz
Donan ellerime yağan kar misali
Aslında devindiğim şu yerküre
Anlık bir neşeyi bile sonlandırmaya gayret eden
Kindar dilinde zalimin
Kucak açtığın her mısra
Sanır mısın ki tek sığınağın?

Her mevsim; her hoyrat düş;
Her vecize kopan b/ağrından
Kavuşulası bir hazine elbette aşkın sireninde
Donuklaşan o çehrenle
Kıyama durduğun her sabırsız özlem
Bandığın onca duygunun
Namı Sağır Sultana ulaşan.

Akça pakça teninde ömürlük bir niyaz
Somurtan suretinde kaykıldığın eşsiz taassup imge
Gölgeli mavin;
Aksanlı sesin;
Titreyen ellerinde şiir yüklü göğün de konçertosu
Savrulduğun kadar s/avunduğun bir sure
Her derde düştüğünde ısrarla yüklendiğin o eksen
Taşkın bir cennet bahçesi
Yüreğin miadı dolmadan konduğun bir lahza.

Meskeni acı olsa da hırpaladığın yüreğin gölgesi
Düşer ansızın üzerinde düşlerin
Bir minval ki ölüme bile rest çektiğin
Düğün gecesine miras yitip gittiğin eksende
Kala kala tez zerre gözyaşı
Yakana diktiğin o afakî hüzünle
Dövdüğün diz(e)lerinde rahmetin
Hakka kavuştuğunun da hikmeti
Sızan şunca şiirin başak misali eğildiğin
Dirhem dirhem eksilen mizacı Rabbine hasretin.