GÜNAHKÂR

sükût et ey yaratılmışların en güzeli
sükût et düştüysen aşk ateşine
bil ki yalnız değilsin
karşılık bulmadıysa yüreğin
ve ben sevmediysem seni
senin sevdiğin kadar
yolla korları yüreğime
uyandırsın rehavet uykusundan asi çığlıkların

sensizlik cenderesinde yanarken ben
neyin hesabını yapmaktasın sen

ahdettim ruhun ruhuma özdeş olmadıkça
tenin tenime sarılmadıkça
gören gözüm kör benim
bil ki körelmiştir yüreğim
sıyrıl içinden geçtiğin sürecin
düşürme yüreğine vesveseleri

varsay ki yüreğime sen üfledin korları
ve ben yandım
varsay ki bu gece sensizlik öldürdü beni
rahmetler dileyeceksen ruhuma
eğil de yüreğimden öp
nihayeti indinde kulum
ve bir avuç külüm
savur öyleyse külümü Dim’in serin sularına
ya da göm yüreğinin kuytularına
nasılsa indinde ben
aşka ihanet eden bir günahkârım

Efkan ÖTGÜN