Di’li Geçmiş Zamanda Eylül

Melodisini denizden çalan huzurlu bir diz(e)
Beni ne güzel çağırdı
Gittim, başımı yasladım
Dalgaların sakinliğinden nasiplendi kelamlarım
Ve kafiyelendi tüm yazdıklarım
Biraz mavi oldum
Biraz derin
Biraz saçların...


Sonrasında hep en solumda güne başladın
Senin için sustuğum harfler
Yazdıklarımdan daha büyülü kaldı, anladım
Ve inan bana
Yazılmak için kapısını çaldılar şiirlerimin her Eylül
Anladım ki birikti bunca his
Bunca kül...

Sen yine de gül

Çünkü seni tarif etmekten sakınan
Kalemlerin ucundaki nâr
En çok içimdeki suskunluğu yaktı
Ve sana yazılmamış her harf için
Kağıtlardaki ahlar sağır etti kulağımı



Geniş Zamanda Eylül

Sevgili! Ben seni yazmak için Eylül’ü beklemem
Ama her Eylül’de seni yazmam için beni bulur bir kalem
Elime bir melodi konar
Her yanı sen kokar, bilirim
Menekşelerimi izlerken camdan
Bir yandan sesini dinlerim
“Gramofonda eski alaturka” gibi
Hoşuma gider, bilirsin
O sırada bir şiir uçar sana doğru

Biraz mavi olur
Biraz serin
Biraz ellerim...