Dün akşam kağıt kalemi aldım elime,
Kalem kağıda seni yazmak istemiyor, anlatmıyor
Güzelliğinin karşısında eriyip çaresiz kalıyor,
Bildiğim bilmediğim milyonlarca kelime.

Yeşilin rengarenk çiçeğe dönüştüğü mevsimdir bahar
Toprağa, suya, havaya cemreler düşse,
Bütün yanardağlar lavlarını püskürtse,
Sönük kalır yanında yakamaz senin kadar.

Seni gören gözler için kışlar döner bahara.
Yemek olmasa, ekmek olmasa, su olmasa,
Bulut gelmese, yağmur yağmasa ve hatta güneş doğmasa,
O gözleri görenler hiçbir şeye muhtaç olmaz bir daha.

Allah’ın özenerek yarattığı kadın gibi bir kadın,
İnsan senin yanında can bulur, huzur bulur.
Yanında geçirilen her saniye asır olur ömür olur.
Senin yanında gece olmaz 24 saat günaydın.

Nedir sana bakmanın, anlamaya çalışmanın vebali?
Sanki kaymak dökmüşler, bal sürmüşler gibi senin diline,
O yüzden eksik kalıyor seni anlatmaya yetmiyor hiçbir kelime.
Müzelerde segilelenen eşsiz benzersiz bir tablo misali,

Seni görünce insanın ya şair olası geliyor, ya şiir,
Kelimelerin içini tıka basa senle doldurmak,
Sana bakmak, seni seyretmek, senin yanında oturmak,
Hayatta güzellik adına ne var deseler , senin adın söylenir.