5
Yorum
36
Beğeni
5,0
Puan
899
Okunma
Sen eflatun
Kim bilir ne kadar varsın
...
Kırmızı fenerin asıldığı yerdi
Tambur ve dümbelek
Kapı ışığı sızdırsaydı
Merheme sarılıp sürmeli olacaktık
Ve bağıracaktık öpüş vaktinde.
Sol tarafta, oysa
Kubbeli bir yağmur sala söylüyordu
Makamı çığlık
Ve susan köpeklerin çamları devrikti
Beni ayakta tutan
Kiyamet kadar tren çığlığı
Orada çok mezar taşları var
Vakti tekinsiz ağlama ve gülüşmeler
Sanki yer ayrılmış gözlerimizde
Resetlenmiş bir zaman musikisi gibi
Hiç ses etmeden gittik...
5.0
100% (16)