ışıyan mı?
tam ortada cüsseli bi gaz lambası var
eskiye dair rivayetler gölgelerden
celaliler devrinden kalma öfkenin ırsıyla yalpalanan aleve sokulmak isteyen pervaneler
rüzgar geceleri esince aklımı alıyor
ölülerin dile getirdiği bir huzursuzlukla dolan evrene karışamamak
ve ıssızlığın türevleri
matem gibi
metruk
mor renkli bir şarabın sanrılı uykusundan kinin dilenircesine
titreyerek
kendiliğinden sönüyor ışık
karanlıkta uyuyor gündüzün ne kadar ayrı dostları varsa
gecenin ortak düşmanları
yitik akıl
bazıları doğuştan biat ediyor
bozulmamış andını hatırlamak adına iyi bir bahane
ortaklık tarihi
aklım benim soyumdan değil
yataklık benimki
kırışık erotizm
yüzyılda bir ölüsü defnedilen kentler
akan trafiğin seyir defterinden sorulmalı
geçti
gitti
lambaymış...
ateşin öldüğü zamandır
kısa süreli