0
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
98
Okunma
Çivinin delip geçtiği zaman
Bir yakasında hiç düşünülmemiş canlılık
Oysa,
Kim bulabilir acıyı yutan pasın kaybolduğu ağacı?
İnsan, çoğu zaman kendi başına ağlar
Ağıt,
Bir başına yazılan sahipsiz bir dilin şarkılarına denir
Bir derviş de dikmiş olabilir 18. asrın sınırlarında
Belediye de
Son yaprağı düşene değin, neyi terk etmeyeceğini söylemeyecek
Kimsenin bilmediği bir akşam esintisinin
Düşüşüne katılarak.
