Dokunaklı mısraların tanrısıydı alfabe
Açılmayan gözlere de bir kordan hece aşkın asma katında
Uyuyan sevdalı bir yürek, baş koymuşken
Hüznüne sahip çıkıp çıkacağının vebali de
Somurtuk bir mizaçla içine ç/ekmişken şiir dilinde.

Büyüyen bir hale belki de sarkıt
Damlatan gözyaşın bin bir yeis ile
Sürgün edilen meftun düşler
Sil baştan,
Demenin maharet olmadığı bir ikilem
İçine düşülesi kuyunun sarnıcı
Artık hangi yarım akıllı atıysa beni bu deliğe.


Sözcükler asılı bedenimde
Yakıcı bir güneş her biri
Üstelik yazın da nemi askıntı gözyaşlarıma
Alın teri benim sevgimle işlediğim dizeler
Alın teri sevginin de mahsulü
Köhne bir lahit misali
Ömrümü heba ettiğim o şecere
Hani hangi gücün de baskısı yok iken üstümde
Kendimce çizdiğim bir rota.

Hayatın alfabesi
Deniz tuzu yakarken gözlerimi sair hecede
Denizle özdeşleşen bir mavi
Çemberimde gül oya, misali
Çizmekten men ettiğim kendimi
Aşkın ve mutluluğun resmi.

Soyut imgeler takılı bağcıklarında ömrümün;
Kanıksadığım tüm deliller ve kurallar
Bir içimlik ömrü bağışlamışken hayallerime
Belki de kundaklanandı hayallerim
Düş gücüme yenik düşüp
İki seksen uzandığım ringinde yenilmişliğin
Göğsümde bir nişane:
Evrenin en saf insanı olsa olsa.

Çözülen
Hecelerde demlendiğim bir vecize
Akıl ambarında didiklerken zihnimi
Boca ettiğim ne çok hatıra.

Zambakların kokusu deler geçer de aklımı
Ruhumun kepenkleri nasıl oldu da
Geçit verdi geceye ve şiire?
Şimdimle mahzun;
Dünü bir hadise
Geçmişi örten isin kalktığı her şiir vakti
Dökerken içimdeki kor heceleri
Bir uzlaşı belki de evrenin dokusuna işlediğim
Titrek ellerimde bir örüntü.

Maviden ibaret son zamanlarımın favori rengi,
Siyahı sevdiğim ahir zamanda
Dökümlü eteklerinde şiirlerin
Yüzümde güller açtığını söyleyebilsem keşke.
Adımla sanımla
Yalnızlığın makamı nasıl hala silinmediyse
Dinginliğin özlemine biat
Sudan sebeplerle dışlandığım hayat denen rutinde.