Yazgımı büyütüyorum yazdıkça
Delişmen yaralarıma ihanet eden düşlerimi bir de.
Bu, benim yaram;
Ya, seninki nerede kaldı?
İstersen bölüşürüm de hani yazgımı ve yaramı.
Dümene geçen hangi acıysa
Kasnağı da ölümün metazori bir mutluluk
Alaşağı ettiğim şehri ve içinden dökülen surları
Bir de sırları var elbet şiirlerin
Düşkün mizacında ışığına şehrin,
Düşen ve ulaşan bakışları da var mevsimin.

Bir terennüm yüklenip de düştüm mü yola
Kaybolduğum sapağında gölgemin
Geçtiğim o sundurma
Aşka da buseler kondurduğum
İkircikli bir yas benim muadilim
Kapamadan yazgı kepenklerini
Düşen gözlerimden belli belirsiz bir naz, azizim.

Azığa alıp da tümceleri seğirten
Maviye banıp da yüreğimi kardığım
Kayrasında umutların sırıtkan edalar
Göl durgunluğunda bir hayata öykünüp
Yasımla müdahil olamadığım o neşeli evren
Oysaki sevgiyi ve muradımı bellemiştim eksen.

Göğün yarıklarında Huda;
Derdim tasam şiirlerde iz düşen hangi yassa.
Kirpiklerimde yangın çıkmadan
Çağlamalıyım
Sonlanmadan miadım
Soldurmalıyım doğan güneşi.
Belki de tam tersi:
Doğduğuma biat benim masallarım
Serlerimi serdim madem sırlarıma
Gelip de taşıyın beni omuzlarınızda
Hıçkıran anama da söyleyin;
Geçti bile gidişi
Geldiğine bin pişman şiir gözlü evrene.