Fayda vermiyor ilaç, acılar dayanılmaz,
Bekleyenler çaresiz, hasta can telaşında.
Ölüm uykusu derin, uyusan uyanılmaz,
Sevenlerin duası yükselir gözyaşında.


Kötü haber var diye endişe duyuyorum,
Kapı her açıldıkça, kalbim pır, pır ediyor.
Gözkapağım kapalı, sanman ki uyuyorum,
Zaman ilerledikçe, canımdan can gidiyor.


Ümitsiz olma sakın derde duçarım diye,
Her derdin çaresi var; ehline ulaşırsan,
Sahip olduğun her şey yaratandan hediye,
Hepsi elinden çıkar, Rabbine kavuşursan.


İnsan aczini bilir çaresiz kaldığında,
Derdini dökeceği güvenilir dost arar.
Ancak çabuk unutur, şifayı bulduğunda,
Bazen nefsine uyup kendine verir zarar.


Yeter ki sen sebat et, azmini de sağlam tut,
Bir kapı kapanırsa, açılacak olan var.
Eğer huzur istersen; kini, nefreti unut,
Hasta yatandan önce vadeleri dolan var.


Bu dünya üzerinde kötü değil ki herkes,
Güvenilir dost da var, denizde damla kadar.
İyilerle hemhal ol, kötüyle bağını kes,
Şunu da hiç unutma; her can ölümü tadar.





Sabri Koca