Aşkı azığa aldım bir güz vakti:
En şirininden bir gölge edindim
Lahzasına kurulan endamlı bir çiçek gibi
Ölüp ölüp dirildim
Kozasında imlerin cirit attığı
Yeni doğacak bir şiirin altını yaktım
Alttan aldığım her hevesi ve kini
Sonlandırdım içimdeki azize ile.

Şerh düşülen hangi düş ise
Kundakladım ve sıcacık belledim yüreğimde
Pışpışladığım tüm belirteçler
Geldi kondu başucuna günün
Gün ne kasvetli başlamıştı
Ne de ısmarlamadığım hüzün ulaşmıştı adresime.

Bir gök gürültüsü bir inilti
Ayyuka çıkan bir fısıltı içimdeki mahzeni de
Aydınlatan isli bir günün ışığa boyandığı
Asil yalnızlığımla dört duvarı cennet bellediğim;
Aşkı da hümayun edindiğim
Göreceli bir masal
Mutlu sonu hak eden bir prenses
Oysaki sona vardı vakit, azizim:
Aşka da yer vardı içimdeki lahitte
Sökün eden tüm düşlere.

Bir terennüm düştü ocağıma
Mevsim ne kıştı ne de yanılgı
Yazın da tam ortası
Derinlerde gezindiğim bir öğleden sonrası
Bir de yanılgı yüklü evrelerim
Denemediğim ne mi kalmıştı?

Top yekûn ısmarladığım bir hayal dizini
Aşkı sabra katık ettiğim
Terli bir mavi az sonra akacak tüm kirin de lanetini
Uğurladığım kör kütük bir şiir
Azımsanmayacak kadar neşeli
Yitiminde ömrün kalan vaktime duyduğum şükür
Ve Rabbime itaatim idi beni ayakta tutan
Oysaki yenilginin fitilini çoktan ateşlemişti zaman
Ki devingen bir ruh benimki, azizim.

Gözünde ne isem benim de gözümde
İri bir yaş yüzü suyu hürmetine bekamın
Zanlardan uzak melun bir tuzaktan da kaçtığım
Sevi dilinde rahmet;
Aşkın mevsiminde solmayan bir çiçek
Daha doğduğum gün yüzümde açan
Bir hale
İsmimle müsemma
Üstünüze afiyet tüm yanlışlarım
Yeter ki affetsin beni Yaratan.

Bir çiçeğin özünde ne isem
Közümde ne yangın ne duman
Az evvel açtım gözlerimi
Alnıma konan bir buse elbette Allah’ın nezdinde
Ben bir kor hece
Aşka biat bir salıncak
İçimde miadı dolmayan umudum
Ve solmayan çocuk neşem.

Artık ne ise azığa aldım bir ömür
Katıksız bir sevgi
Güne istinaden yarınıma da kefilim
İzni ile kaderin
Yeter ki artık solmayayım.