Şu anda niye yalnızım biliyor musun ?
Neden tek başımayım sürekli ve neden şiirleri dost edindim kendime
Biraz anlatayım bu durumu, senin anladığın kadarıyla tabi
Bak sevgili

Yalnızlığım, insanların yalakası olmadığımdandır
Onların her dediğine eyvallah demediğimden dir
Onlara derdimi tam anlatamadığım dandır
İnsanlarla insani iletişim kuramadığım dandır

Bilmiyorum
Belki de sohbet etmeyi, muhabbet etmeyi ben beceremiyorumdur
Belki de laf-ü güzaf eden de benimdir
Hata bendedir belki de
Bilemiyorum işte;
Bildiğim tek şey varsa oda yalnız olmamdır
Ve umarım beni anlamışsındır
Başın döner, gözlerin kararır ve bilincini yitirirsin.
Sonrası sonsuz karanlık
İşler bir kere kötüye gitmeye başladı mı durduramazsın
Ardı arkası kesilmez dibe battıkça batarsın
Bi noktadan sonra her şeyin normale dönmesi için değilde
İşlerin bundan daha kötüye gitmemesi için dua edersin
Bi çare, bi çıkış yolu ararsın kendine
Ama tüm bu aramalar boşunadır.
Ne sesini duyan biri vardır etrafında ne de çaresizliğini gören
Tek başınasındır bu hayatta
Aldığın hiçbir karar tatmin etmez
Seçtiğin tüm yollar çıkmaz sokaklara götürür seni
Hikayenin bittiğini düşünürsün sonra nefes aldığını fark edersin
Ve aldığın her nefes seni hayatta tutacak olan bir umuda dönüşür
Her kaybedişte yeniden başlarsın
Daha da güçlenerek başlarsın
Ve daha da hızlanarak dibe batarsın
En dibe batarsın
Başın döner gözlerin kararır ve bilincini yitirirsin
Sonrası