Baharları unuttuk, yaz da geçmek üzere,
Karakışı görmeye şurada ne kaldı ki?
Bazısı uçup gitmiş, çoğu göçmek üzere,
Zevaline ermeye şurada ne kaldı ki?


Kendimize bakmadan hep ona buna kızdık,
Nefsimize uyarak, doğruyu eğri yazdık,
Öfkemiz kabarınca kimine kuyu kazdık,
Bir çukura girmeye şurada ne kaldı ki?


Diktiğimiz ağaçlar zehirli meyve verdi,
Sevindirdi düşmanı, onlar murada erdi,
Bu zehirli meyveyi bizden başka kim yerdi?
Cezasını görmeye şurada ne kaldı ki?


Bindiğimiz gemide başlatınca kavgayı,
Gemimiz yara aldı, göremedik dalgayı,
Kendimize güldürdük saksağanı, kargayı,
Postumuz sermeye şurada ne kaldı ki?


Dost diye sarıldığın, asla dostluk etmedi,
Sen ona acıdıkça, onun kini bitmedi,
Onu tanıman için bu olanlar yetmedi,
Defterini dürmeye şurada ne kaldı ki?


Alınganlık gösterip buluttan nem kapardı,
Herkesin ortasında kıyametler kopardı,
Senin yaptıklarını başka kimler yapardı?
Canınızı vermeye şurada ne kaldı ki?


Eğer tanımaz isen dost ile düşmanını,
Umulmadık zamanda dökerler al kanını,
Yerle yeksan ederler şöhretini, şanını,
Yerlere yüz sürmeye şurada ne kaldı ki?




Sabri Koca