noktası olmayan cümleler kurarken masallarıma
tüm sonlar silindi mutluluğun içinden
çünkü sonlara yer yoktu mutlulukta


dedi ki
bana bir şiir yazsana

.
.
.

gökyüzünü sevdim senin yüzünden önce
sıcacık değildi sesin kadar ama maviydi tonu
sonsuzluğuna benzettim ve ışığına içindeki yıldızları
duydum çok konuştuğunu
ben hissedince, sustuğunu

susmak da duyulur aslında, çok konuşursan içinden
çünkü hep gider uzaklara, bildiğin ne varsa
bilmediklerin sana kalır
sevdiklerin göğe
söylediklerin maviye
sustukların şiire

ruhumuz da susar bu karanlığın gürültüsünde
suskun kalırız belki ikimiz de
ben, içinden öperim o an yazamadığın şiirlerin
güzeldir
buruktur belki ama umutludur
bir adam vardır içinde, mutludur

Bir kadın vardır adamın sol yanında
Bulunmayı bekler durur
Durur hep orada

.
.
dedim ki
bir şiir yazdım sana
içinde beni bulsana