3
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
754
Okunma
Açılan kapıların ay/sızısında güneşi çeviriyorum
Yüzünün bana bakan bolkonuna.
Bitmeyecek yeşil’i kökleyip gözlerine
Seni içerime alıyorum
Durmam
Duramam ben
Ara sıra sesine yerleşen rüzgar tavrı gülleri
Ağzımın kenarıyla düzeltip
Tıpkı dost elinden su içmek gibi
Sana kanıyorum
Seni
Bir şehir yıkılsın diye sevmedim ben
Ayrı odalarda aynı aynada soluyorum nefesini
Eğil ve toparla titrek mum gibi
Ayaklarına düşen gölgemi
Şimdi ordasın
Ben burda
Fakat,
Senin olmadığın her yere sesini döküp
Karanlığın kalbinden öpüyorum seni
Günışığı getirdim sana sevgilim
Yüzünden geçen Işığın
Düşlerinde sakladığın
Gerçeğinim..
5.0
100% (9)