Bu gün efkârlıyım ve de dertliyim,
Sazımı duvardan indiresim var.
Ateşim yükselmiş, hararetliyim,
Yürek yangınını söndüresim var.


Sıladan uzağım, gurbete yakın,
Derdimi deşmeyin, sormayın sakın,
Beni kederimle yalnız bırakın,
Bu çarkı tersine döndüresim var.


Bu yolların sonu nere varıyor?
Uzağa daldıkça hüzün sarıyor,
İnsan tutunacak bir dal arıyor,
Hasret yağmurunu dindiresim var.


İçimden geçiyor dağlara çıkmak,
Kevenler toplayıp bir ateş yakmak,
Tüfeği doldurup, havaya sıkmak,
Biriken öfkemi öldüresim var.


Yoldan geçenleri yoldan eğleyip,
Her can taşıyanla sohbet eyleyip,
Tepeden tepeye türkü söyleyip,
Herkesi kendime güldüresim var.


Bir derviş misali konup göçerek,
Derin vadileri yalnız geçerek,
Soğuk gözelerden sular içerek,
Garip kaldığımı bildiresim var.


Zamanı tersine çevirmek olmaz,
Acı ve sevinçler ebedi kalmaz,
Dolular boşalır, boşlarsa dolmaz,
Hasreti içime sindiresim var.


Hayalim sığmıyor, taşıp gidiyor,
Ömür gurbet elden boşa bitiyor,
Herkes sılasında bayram ediyor,
Kalbimi ikiye böldüresim var.




Sabri Koca