Özledim
Çok özledim
Aşkı maşkı bir kenara bıraktım
Dert mert umrumda değil
Oyuncağıma sarıldığım günleri özledim

Başımın sızlandığı hayatın
Pembe hayalli günlerine hasretim...

Cemreli havada alabildiğim o temiz gökyüzünü özledim
İçimi ferahlatan gurbetçi zihnimi
Bir göçüşmeli duygumun
Zemheri yağan sicim sicim
Şifa yağmurlarına hasretim...

Her bulutu birine benzettiğim günleri özledim
Baktıkça gözyaşlarına boğulmayı değil
Bulut ama simaları eskisi kadar saf değil....

Bir kucak dolusu erik ve çileğim
Anlatır gibiydi yaşadığım o günleri
Ağzımdan çeneme akmış kırmızımsı renk
Sadece gülümsetirdi.

Ellerim yapış yapış
Ömürle ruhu ayırmaz gibi
Sadece gülümserdim ben
Küçük Büşra bu kadarlık biri!

Rüzgarlar takılırdı saçlarımın
Kırmızı kurdelalalı boğumlarına
Uçardım bir anlık
Hayalperest dünyama
Yeşil paslı salıncakla




Bir gecekondunun en güzel haliydi bizimkisi
Üç arkadaş aynı avlunun içinde duvardan duvara
Sadece çocukluğumuzu sakla(n)rdı "baç" oyunlarında
Yüzümüzü saklamazdık o zaman
Başımızı eğmezdik gözü kaçık aşklara
Eskidendi işte
Çok olmadı ama



Yeşil bir salıncak, paslı bir salıncak
~"Duygusalca" ablanın kızıyla
Kırmızı tencerelerimize çim koparırdık
Akşam ezanına bir dakika kala
Aldıklarıma yetinmeyen gözlerim
O zaman
Doyamazdı küçük yüreğim
Barbi bebek oyuna katıldıysa

Sinirle sıktığım dişlerim
O yaşımda bu kadar dökülmedi
Patlayan şekerden kalsaydı acıtmazdı içimi
Isırdım! Stresimi attığım günahkar dilimi

Şimdi gülümsemeyle masumum zannımı
O zamanlar bir avucumda çağla
İki parmağımın ucunda tuzla
Tanıdım


Yüzümü solduran günahlarım bu sabah bir çizgi daha aynadaydı
O zamanlar sadece bir karınca katliamıydı...

Ruhla beden aklımda olmadı
Bu yüzden adım ~"dünyevi"

Canı bulunca canan arar oldu yalnız(ım) yalanım
Hep dinleyen biri vardı o zamanlar
Özledim
O benim safinazım...