Sen
İçimde
Topukları toprak çatlağı yalınayaklarına
Dizleri yara yamalı
Dirseği duvar yarığı çocukluğumu giyinen
4 yanı bızdık bir haytalıkla
6 ayı parçalı bulutlu ergûvanî asûmânla çevrili
Krizantem tozlu
Aymaz hercâî mevsim
Bulanmadan tırmık tırpan hasada
Varmadan
Gözlerimdeki salkım salkım özlem bağbozumuna
Ne ara yoldun
Uzun uzun başağa duran
Sarı saçlarını toprağımın






Büyük fırtınalar kollarmış
Büyük dağların ardını
Der(i)di evveller
Şimdi
Durduk yere
Çıkarma başımıza
Şu sevda denen illeti be adam
Bunun bir de sevmesi var sevmemesi
Gelmesi var gelmemesi
Hasreti var
Gün görmeyen geceleri
Elemi
Yazması çizmesi
Şiiri var şiiri
Ki
Her şiir biraz yalan
Her şâir çok daha yalancı
İnanma
Şimdi
Hiç yere
Boş bir edere
Koyma aramıza aşkı






Oyy benim Canazığım
Sol boşluğumda
Boğazına kadar gömülerek toprağa
Hunhar bir şerâitle taşlanan
Eli gözü bağlı Yan’sızım
Oyy benim köprücük kemiklerimde
Şivâna otağ kurup
Yüzünü tırnaklayan
An-ı gîryânıma mendil tutan
Şakaklarını şâvk şâvk yumruklayan gün’âhım
Geldin de
Bi’ gidemedin içimden