O’nu gönder artık Allah’ım
Tefessüh etmiş kan yalayıcı beşeriyetin üzerine

İnsin perde perde nûr-u Nebî
Nemâ bulmadan çürürken dalâlet çirkefinde
Yüreğime emanet mukaaddesâtımın çekirdeği

Tutuştu
Tarûmâr oldu alın çizgimde heyhât
Ne hânım kaldı ne hânûmanım

Yâ Râb
İndi ehl-i İslâm’ın çehresine
Cehiller’in o hâyâsız arsız gaddâr sillesi

Ebû Muttâlib’in rûyasında
Şark’a ve Garb’a budaklanan o kutsî ağaca
İlahî vahyin henüz inmedi mi



Sâfâ’dan Merv’den versin muştusunu melekler
Milâdları hasrete râm eden o kutlu an-ı vuslatın

Özleminle kıyama durdu arz
Rükûda dağlar
Alnını vurup sücûda
Buhurlu gözyaşlarıyla ıslatırken mahlûkâtın alemini arş
Z’amanın sinesinde inkıtâ buldu
Vuruldu böğründen vus’âtsız sabırlar

Saymadım
Visâle vâsıl olan bu kaçıncı kervan yâ Râb
Bîdâvet dayandı ecelin kapısına gözleri kan çapağı sâbiler
Ebvâ’nın Öksüzü’ne hicretimin vakti henüz gelmedi mi




Umeyye bin Halefler zûlmet sahesinde yine
Tevhîd için
Kızgın kumlarda ilmek lime eritmekte ten kefenini Bilâller

Müstekreh bir ummânı
Eblehâne kulaçlarken mühmel mübrem değerler
Bulutları parsellerken sahipsiz sayhalar
Çatladı kölelerin yüreğinde
Efendisinin şefaatine teşni tüm damarlar

Kurudu bitti parmakuçlarımda atan can
Firâkı kucaklayan zindanlara sürgünüm daha bitmedi mi


Ukaz Panayırı’nda ifşa etsin peygamberliğini Kuss ibni Saideler

Tartaklansın nâhak yere
Tahkir edilsin yine
O Rehber’in izini süren tüm Ebû Zerler

Güneşi kamaştıran Nûr’un peyki olup
Sa’dlar’ın rüyâsına girerken
Aliler
Zeyd İbn Hariseler
Tâ Hâ sûresiyle Hilmi bulsun katı kalpli Ömerler

Râb
Râb
Yâ Râb

O bîemsâl misafirin gelişiyle şereflenip
Tekbirlerle sarsılırken Mednetü’l Resûl
Bed bir dûâyla
Kızgın kumlara fersah fersah gömülmeyi
Asrın şürekâları hakketmedi mi