Duymuşsam meşkinden hıtâb, gayri bu kavl-i yârimdir;
Düşerim aşkından bit’âb, gayri bu benim hâlimdir;
Sev der bana çün o hıtâb; hissetmek ferâsetimdir;
Aşk ilimdir, gönül kitâb; yâr yaratan sevdiğimdir.

Değer rûha o sedâdan, kâlbi yakmağa sebebtir;
Değer ölmeğe sevdâdan, şehîd olmağa sebebtir;
Geç candan, geçme cânândan; fedâ olmak bir edebtir;
Bu ölmektir yâr aşkından, bu da onunla halvettir.

A’lâdır bin bir nefesten huşîyle çıkan bir nefes;
Huşîyle çıkan nefesten çıkar en a’lâ enfes ses;
O ses duyulmaz herkesten, abes değil, çünki hak ses,
Söyler ilâhî bir sesten, hıtâb eder kâlbe enfes.

Enfes sedâ hıtâb ile kâlbe te’sirdir ânında,
Bir, âşık kâlb kabûl eder, çünki esîrdir ânında;
Bir de o söz yâr sözüyse, onu duyunca ânında
Rûhu tenden ihrâc eder, olmak için yâr yanında.

Var mıdır ki hûşe bir dem yâr ile olmaktan başka?!
Olamaz tat hem hiç bir dem bir halvet olmaktan başka;
Dem yok deme, o dem bu dem; gaflet yakışmaz âşıka;
Aşka bunca dem var madem, yan dur her dem Hakk ma’şûka…

Ma’şûk Allâh, maksûd Allâh, o sevdiğim yârim Allâh,
Vâcid Allâh, mâcid Allâh, o yandığım yârim Allâh;
En hûş diyâr cennetullâh, en güzel yâr yârim Allâh,
En hûş cemâl cemâlullâh, görür ALİ, inşeallâh.