her hafta sonu
ankara’ya geliyorum
askerdeyim
bir oğlum olacak
inanılmaz dağınığım
iki parçayım
askerlik ve ayrılık
bir gece yarısı
ankara karanlık
koşuyorum
hastane koridoru
hemşire çıkışıyor
bu anne burada yalnız
nerede kaldınız
gece yarısı doğum yaptı
gözünüz aydın
bir oğlunuz
baba oldunuz
acil ihtiyaçları var
önce
kan bulmalısınız
hemen şimdi
çabuk olmalısınız
kan uyuşmazlığı var
bulamazsanız eğer
sara hastası olur
ikinci çocuk
hiç düşünmeyesiniz
sıralayıp saydı bir bir
biraz azar
biraz sitem
fırsatı kaçırmadı hemşireler
sıraya geçip kulağımı büktüler
oysa merakım
ve tek dileğim
yeni doğan çocuğum
daha ilk o
ilk kez baba oluyorum
kucağıma almalıyım
ezanlar okumalıyım
adını vermeliyim
mehmet demeliyim
onun adı mehmet yazılacak
ben asker ocağından koşup geldim
yedeksubayım
hafta sonu ancak evci çıktım
mehmetcik kanıyor içim ..
hemşirelerin azarını
duymadım hiç birini zaten
aklım başımda değil benim
önce gösterin bana
bana çocuğumu
annesini verin
o kısa an
tutamayıp gözyaşlarımı nasıl
bu müthiş mucizeyi
anlatamam
bir canlı insanı tutuyor ellerim
o benim canım
kanım
bir minik beden
nasıl saklamış anne aylardır
içinde gelişip şekillenen
ve aylar sonrası
oğlum kucağımda
yüzünün aydınlığı
günaha isyana
yumuk gözleri
haksızlığa yumruk elleri
ah küçücük bir gövde
büyük bir alem sığmış içine
dünya saadeti bu işte
güzel yüzlü anne
alnından öpülüyor
oğlumuz..yavrumuz
cennet kokuları var üzerinde
…………….
……………………………..

Mustafa kaya
23.09.1977 / ankara-tıp fakültesi
Saat :00.30/cuma