köye gelince
çocukluğumuzun sokakları
yanımızda dolaşır
hatta saklanır bazı hatıralar
gezince köyü
gezindikçe öğreniriz
kendimize getirir gördüklerimiz
şu taşlı sokak ,
şu eski evler,
şu tarihi çeşme
şu boyası solgun okul
şu kuruyan dere
her bir taşını
tuğlasını kerpicini
ne kadar özlemişim
camiyi geçince şu fırın
pidenin kokusu gelir yaklaştıkça
bu kadar mı özlenir
açlık bu kadar mı sevilir
kahveden gelen çay
yanı başıma oturan meraklı insanlar
hepsi hepsi içimizden , bizden birileri
saklamadım kendimi herkesi selamladım
yüzüm bu topraklardır
bu topraklarda doğmak geri dönüşler içindir
bu toprağın teninde avunur ruhum
Kanyon’u gören evleri gördüm
huzura yolculuktan bir tablo
köyün havası suyu
iklimi ekmeği
toprağının kokusu
bırakmadı hiç beni
meğer ayrılık kalbimin susuşu
sessiz matemim miş
hiçbir şey avutmazdı gurbette
gurbetin şarkıları yabancıydı
uzak ve karanlıktı parlaklığı
gelince anladım köye
geçmişin hatırası burada
şimdi nefes alıyorum
dere tepe tarlalar
taşımız toprağımız,dağlarımız
kerpiç evlerimiz
bağ bahçelerimiz
yoksul günlerimiz
canlandı gözlerimizde
o günlerden bugünlere gelmişiz,
köy daha değişmiş
yarınlara mutlu bakıyor
köyün yeşili cennetti
bizimle daha mağrur daha tasasız.



MUSTAFA KAYA
04.02.2024