2
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
1104
Okunma
zaman
keskin bir kılıç
hayatı kesiyor
korkudan titriyordum
hangi sakin gökyüzü vardı
orada saklanıyordum
yalnızdım ve
geçmek bilmez yıllarda
binlerce kez ölüyordum
yine kendim
büyütüyordum
karanlıkta çiçeğimi
güneş yüzü görmemiş
yüreğim
acılardan acılara düşüyordu
nasıl çarpıyordu
eziyordu karanlığı
umutlarım
bin kez doğuyordum
hiç kapanmıyordu
ihanet uçurumları
her şafak vakti
açtım gözlerimi
yeniden diriliş
çoğaltıyordu direncimi …
mustafa kaya
2019
Şiirin sahibi
Cevap Yaz