Tersine döndü rüzgâr sürüklüyor önünde,
Tutunacak dalları kopardı birer, birer.
Önce güneyden esti, şimdi kuzey yönünde,
Soğuk bir hançer gibi gelip döşüme girer.



Önce ninni gelmişti; rahat, rahat uyuttu,
Sonra birden değişti, güzel şeyleri yuttu,
Dalda yaprak koymadı, bağları da kuruttu,
Bu rüzgârın öfkesi daha ne kadar sürer?



Rüzgârın şiddetine eşlik eder dalgalar,
Sanki bir beşik gibi gemiyi de ırgalar,
Tutsağım bu gemide, kolumda prangalar,
Gemi parçalanırsa, tutsaklık sona erer!



Yol aldık uzun süre, dalgayı yara, yara,
Kıyıdan çok açıldık, görünmez oldu kara,
Tayfalar güvertede, nara üstüne nara,
Kimi suyu boşaltır, kimi yelkeni gerer.



Karanlık çöküverdi, kayboldu mavilikler,
Rüzgâra dayanmıyor yorgun düşen çelikler
Su doluyor içeri, büyüdükçe delikler,
Azgınlaşan dalgalar bizi de yere serer.



Saatler ilerledi, rüzgâr sesini kıstı,
Dalgalar küçülünce tatlı bir uyku bastı,
Bizleri mahkûm eden bitmeyen ihtirastı,
Kendimizi yorsak da kader ağını örer.





Sabri Koca