Sularda raks ediyor karanlığın gölgesi,
Meğerki sarıldığım hayalin kendisiymiş.
Hep acıyıp duruyor göğsümün sol bölgesi,
Gönlüne tabi olan, onun bir kölesiymiş.


Bastığım taş çürükmüş parçalanıp kırıldı,
Sendeleyip düşünce kafam gözüm yarıldı,
Bir hoyrat tarafından eğretice sarıldı,
Kulağımda çınlayan onun kaba sesiymiş.


Acılara sabrettim gözlerim dola, dola,
Kendimi toparlayıp çıkmak istedim yola,
Hayalinle yürüdüm, karanlıkta kol kola,
Bu başıma gelenler, acep neyin nesiymiş.


Çok değer verdiklerim gittiler apar topar,
Başımda bir felaket, sanki kıyamet kopar,
Gönlü kırık olana başka acı ne yapar?
İnsanları aldatan iyilik maskesiymiş.


Yalvaran bakışlarla bekledim çaresizce,
Düştüğümü görenler çekip gitti sessizce,
Sanki bütün mahlûkat güler yerli yersizce,
Üstüme çöken kabus hayatın öfkesiymiş.




Sabri Koca