Kırık sunakların öyküler anlatma gücüne sadık kaldım
bir hiç olabilmeyi becerdiği vakit
Varlığın kurban töreni
İhanet orda başlar işte
Doğu tarafından ansızın gelen yağmurlar gibiydi
Başladığı yerde ihanetin modeli
Yalan öyküler anlatırım
Düşen ve yürümeyi tam anlamıyla bilmeyen
Aptal bir çocuk muyum?
yaşamı o kadar da resmiyette tanımadım
Güzel şarkılara şirk koşacak kadar tutunmadım
Beni ben yapamayan prensiplere
Hadi konuş eğik bir doğrultuda deseler
Toz olmuş tütünden başka aklıma çapa vuran imge yok
Zaman;
Yeni doğan bunaltı
Kundağında sıcacık ve masum
Kötü ırsı kar kürtünleri ve daha birikinti
Süreğen mevsim geçişleri
Boydan boya uzanırken büyüyen yaşamın belirsiz izleri
anlaşılmaz olmaması lazım
Olgunlaşan gecelerden
Buluğa eren herhangi nitelemesi taşıyan acıyla gelir
Ahraz öykünün bedeni
teninden anlıyorum
taze tutulmuş kurban yasasıyla
Göçemeyen vefalı komşumdur
İnsanlar arasında ören duruşuyla yaşar
Aklımda ulu ve bayraksız bozkırlar var
Sahipsiz olmak zorunda kalırcasına