Evren de duymuyor gürültüyü, ince sızıyı
Pirinç dişliyi eğelerken
Okb’li birinin anıları gibi mermerden akan suyla alıp gidiyor huzurun kanunu
Yağmurlara açılan belleğin kanallarıyla
Kimse bu yüzyılın ihalesine giremez
Toprak çürümüş kökler ve kılcal kıpırdanmalardan oluşan tuhaf bir sünger
Poyraz eserken 1700 rakım
Rüzgarın yaladığı kor, melankolinin bir başka kızıl salgısı
Hazzın, o kapkara kaynaklarında ısınan cevher
Sedef, bağa ve geyik boynuzu
Kabzanın iki yüzyıl yaşında bir kardeşi var
Tanburi olmaktan sıyrılıp, herkesi geçip sessizce ihaleye giren
Demiri bu yüzden dövdüm
Yok olmanın şiddetine saldırıp
Kalbi üşüyen bir çocuğun geçirdiği havale gibi yalnızlık
Hiçbirimiz sevmiyoruz ölmemekte direnen çınarın gölgesine saklanan bankaları
Ama nasıl tutunurdu akıl askere giderken
Yazgının kopan iplerinden boşanıp?
Duru bir görüyü miras alamadı hiç kimse
Kakarken onca boşluğa sedef diye kendini

O kral, o kılıcı İspanya’da yasaklamadı
Gayr-ı meşru ve kederli iletilerdi olan, biten, buraya dek süren