1
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
523
Okunma
Varlığın içinden bana gelmeyen sesleri duymadım hiç
Olmayacak şeyler tasarlayan yazgı
Olmayacak şeylerle donatılacaktı
İnsan evrenden bunalabilir
Oraya kadar tırmanırsa aklı
Ses kaybolur gider
Sislerde uçup giden kurşunlara benzeyerek
Mutsuzluk,
Ölümün kapılarını açan elçi
Gözlerimi kapatıyorum
Karanlık kaplıyor aklımı
İçine bir ışık koymuyorum
Elektrik nympheleri andırıyor
Yaşam nedirin soruları yavan
Günlük dilin sayrıları
Retorik yanılsamalar
Lambaların ölümlerini gözlemlerdim eskiden
Sönüyorlardı
Karanlık kaplıyordu aklımı
Ben çocuk değilim
Çocuk,
Evrene yaslanandır canı acıyınca
Zamandan haber getiren bir gösterge yok
Hiç olmadı
Sen gidersin, boşluk öylece susar
5.0
100% (4)