Ezan selâ arası bir cuma vaktinde
Bir sela daha okunacak
Bahar yağmuru yıkayacak tahta musalada
Yatan taze ölmüş ümitlerimi
Ardında bir kalabalık helalleşek
Ruhumla
Bir kalabalık omuzlayacak terk edilmiş benliğimi
Bıraktığın sokağın kuytusunda toprağa vermek için


Sonrası taze bir şafak doğacak
Bensiz koca kentin semalarına
Kargalar martıları kapacak
Güvercinler kartalları
Tavuz kuşları çirkin seslerini saklayacak
Güzelliklerinin ardına
Ve serçelere aşk ilanında bulunacaklar
Dahası da var
Güneş güzellik tanrıçası edasına bürünüp
Soyacak üzerini tüm ihtişamıyla
Sergileyecek tüm benliğini fanilerin dünyasına


Ya cenin gözleri
Onlarda Hera’nın esmer tenini süzecek
Bir yandan kıskanırken
Bir yandan da tatmin edecek ihtirasını
Buda güzel mi dercesine


Akabininde kirpiklerini ıslar gözlerin
Yanaklarından aşağı iki damla yaş süzülecek
Kalbine
Sol yanını bir sızı okşayarak
İncitecek canını
Yanlızlık senide vuracak
Savaş meydanlarının en alçak muharebelerinde
Alçakça kurşunlanmış nefer gibi
Yitiriceksin yaşam hevesini


O an belki bir umut diyeceksin
Yeniden doğmak için
Köklerinden yeşerip kıyamet sonrası
Var olabilme ihtimali olan
Yeniden dirilme heyecanı saracak dürtülerini


Ama yorgun yalnızlığın
Boş olan odanın sancılarında kıvranarak
Yeter dıyecek
Ve sende lime lime tükeneceksin benim gibi
Ve parça parça biteceksin
Ezanla sela arası bir cuma vaktinde


Mehmet Kılıçel
17/04/2019