Melankolik bir aşkı öyle körü körüne
Haylazca ve tutarsız yaşamıştık neyleyim
Satanist duyguları serpiştirip derine
Fedakar dürtüleri boşamıştık neyleyim



Birimiz tanrı oldu bir diğeri tanrıça
Hera’nın gür saçını gererek çıplak kıça
Zeus’un tüm zülmünden yılarca kaça kaça
Buzullar gölgesinde üşümüştük neyleyim



Ne didişmemiz bitti ne bıraktık inadı
Her defasında kaçtı şu ağzımızın tadı
Sen Liliti bebesi ben Adem’in evladı
Geçmişte ki yarayı kaşımıştık neyleyim



Kim takarki Haham’ı kim takar ki Keşiş’i
Haç ve hilal davası derdik ulema işi
Çehremizi sarınca o itilaf ateşi
Kirlenmiş iradeyi taşımıştık neyleyim



Ölenle ölünmüyor biten bitiyor işte
Yaya gerilmişse ok durmaz daha kirişte
İntihara meyilli fitne dolu kör döşte
Ayrılık mayınını döşemiştik neyleyim



Mehmet Kılıçel