15
Yorum
58
Beğeni
5,0
Puan
1623
Okunma
Kan b’ağı
ben hep kırmızıydım
bir yaranın ağzı gibi kanayarak açılan
bereketli toprakların asi gelinciği
rüzgara yelken tutan
bir annenin
törenle kurban verdiği kızının
incecik beline sarılan kușağın
esarete çözülen b’ağında
kıpkırmızı
ki;
alına sürülen akında
mutlu bir çerçeveden içeri sızıp
ecelden önce çağıran cellatlar gibi alır intikamını zaman...
önce, kuşlar kadar özgür
kanat izleri silinir çocukluğunun
sonra,
ağaçların tepesinden yere çakılır sevincin
kırmızıyla masumiyet arasında b’ağ!
bir yaranın açılan ağzı gibi çeker içine beni...
çöl ahusunun
kırmızıyla beyazı b’ağlayan gözlerinde ölürüm...
sude nur haylazca
5.0
97% (38)
4.0
3% (1)
Cevap Yaz